 |
www.SKOROGOSZCZ.fora.pl
=== FORUM SKOROGOSZCZY === do czytania, pisania i oglądania ;) www.skorogoszcz.fora.pl
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Skorogoszczyk
Dołączył: 05 Paź 2007
Posty: 302
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/2
|
 Wysłany: Śro 22:04, 08 Paź 2008 Temat postu: Kościół pw. św. Jakuba Apostoła |
|
|
Kościół pw. św. Jakuba Apostoła- historia
Z najstarszych informacji wiemy, że kościół w Skorogoszczy istniał już w 1223 roku. Tak oto pisze na temat kościoła w książce pt. "Skorogoszcz - zarys dziejów" Dariusz Zięba (jest tu także fragment o średniowiecznym szpitalu i przykościelnej szkole):
| Cytat: | W średniowieczu kościół odgrywał znaczącą rolę w życiu osady; dzięki wieży lub wieżom był najwyższą budowlą. Stawiano go na ogół na wzniesieniu w miejscu łatwo dostępnym dla całej lokalnej społeczności, którą wokół siebie jednoczył.
Stosunkowo wcześnie, bo już w XIII w. (1223 r ) kościół zaczął odgrywać znaczącą rolę, także w życiu ówczesnych mieszkańców Skorogoszczy. Świątynia zlokalizowana była w centrum osady przy niewielkim placyku. Oprócz kościoła wymienia się również istniejący tu wówczas szpital Okoliczne wioski: Niewodniki, Golczowice, Chróścina Bogusław i od 1300 r. Wronów odprowadzały dziesięcinę na utrzymanie kościoła i szpitala w Skorogoszczy. Szpital w tym czasie służył nie tylko leczeniu chorych, był miejscem utrzymania ubogich, niezdolnych do pracy, bezdomnych, starców, dzieci-sierot, porzuconych niemowląt. Znajdowali tu miejsce także strudzeni wędrowcy, kupcy, którym zapewniano minimum wygód i opiekę. Niestety, o średniowiecznym szpitalu w Skorogoszczy pozostał tylko jeden przekaz z 1223 r., jest to dokument wystawiony przez wrocławskiego biskupa Wawrzyńca (1207-1232). Fundatorami i opiekunami skorogoskiego szpitala byli zapewne panujący książęta.
Różne ruchy religijne zajmowały się ówcześnie problemami społecznymi, zakładając różnego rodzaju bractwa: bracia szpitalni, bracia mostowi itp. W Skorogoszczy najprawdopodobniej opiekę sprawowali bracia z zakonu Ducha Św. którzy czuwali także nad mostem na Nysie Kłodzkiej i dbali o jego stan techniczny. Pierwszym wymienionym (w latach 1284-1285) duchownym ze Skorogoszczy był ksiądz magister Mirosław ze Skorogoszczy, nadworny kapelan biskupi, pełnomocnik prawny biskupa wrocławskiego Tomasza II w sporach z księciem wrocławskim Henrykiem IV Probusem. W roku 1294 odnotowano księdza Nicolausa (Mikołaja) ze Skorogoszczy - notariusza księcia opolskiego Bolesława I. W roku 1356 ksiądz Olenus ze Slawonowa bezprawnie objął parafię Skorogoszcz, jednak po interwencji papieskiej został ostatecznie zastąpiony przez księdza Nicolausa z Brux. W latach 1402-1407 ksiądz Jacobus ze Skorogoszczy był notariuszem księcia opolskiego Bolesława IV. W roku 1484 wspomina się kolejnych księży Johannesa Weijssa i Johannesa Mullera, ze względu na swe pochodzenie zwanego Trachenberg. W latach 1494-1524 wymienia się księdza Nicolausa Dubagka lub też Dupaka, mającego godność akademickiego bakalarza, który był także kanonikiem w Opolu.
Jako patrona kościoła parafialnego w Skorogoszczy każdorazowo w dokumentach podaje się św. Jakuba Apostoła. Raz tylko w 1407 r., gdy niejaki Henryk ze Skorogoszczy zakładał fundację dla altarzysty w Brzegu, pisano o wezwaniu Bożego Ciała (Corporis Christi) dla kościoła w Skorogoszczy. Przypuszcza się jednak, że informacja ta jest nieporozumieniem. Autor dokumentu pomylił patrona kościoła z tytułem obrazu w ołtarzu głównym tej świątyni. Świadczyć może o tym fakt, że w 1491 r. Hieronymus Neithart został mianowany na miejsce zmarłego altarzysty Gregora Tschampawa jako altarzysta ołtarza Corporis Christi kościoła parafialnego w Skorogoszczy. Z roku 1447 posiadamy informację, że kościół w Skorogoszczy płacił takie samo świętopietrze jak kościół w Krapkowicach.
Jeśli chodzi o szkolnictwo na Śląsku w średniowieczu, to pierwsze szkoły powstawały w ścisłym związku z Kościołem. Wiązało się to integralnie z wychowawczą pracą Kościoła. Pierwsze szkoły powstawały przy katedrach, kolegiatach i klasztorach. Zaczęły także powstawać nieliczne jeszcze szkoły parafialne. Jednakże początki szkolnictwa parafialnego w Skorogoszczy z powodu braku źródeł nie są bliżej znane. Wiemy tylko, że w roku 1379 istniała tu przykościelna szkoła parafialna. Uczniowie tej szkoły, oprócz sztuki czytania, pisania i rachowania, poznawali także zasady religii chrześcijańskiej, a ponadto wdrażano ich do służby liturgicznej. |
Opis kościoła z XVII wieku:
| Cytat: | | Kościół rzymskokatolicki znajdował się w zachodniej pierzei rynku. Stał tyłem do rzeki, tuż nad jej brzegiem. Otoczony był murem. Między kościołem a murem znajdował się cmentarz, na którym chowano wiernych. Na wprost głównego wejścia do świątyni stały zabudowania plebanii. Przed kościołem rozciągał się sporych rozmiarów plac. |
Wizytacje kościoła w Skorogoszczy w XVII i XVIII wieku:
| Cytat: | Aby uzyskać informacje o faktycznym stanie kościołów, pracy duszpasterzy i postawach wiernych w rozległej diecezji wrocławskiej przeprowadzane były wizytacje, po których sporządzano protokoły. Są one dzisiaj dla nas ważnym źródłem danych o ówczesnym Kościele na Śląsku. Jak podaje jedna z relacji powizytacyjnych, w 1687 r. kościół w Skorogoszczy był murowany, z trzema ołtarzami niekonsekrowanymi i pozostawał dalej pod patronatem klasztoru Norbertanek w Czarnowąsach. W nowym głównym ołtarzu znajdował się obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, postawiony dzięki hojności skorogoskiego proboszcza księdza Bartłomieja Rogossa (Rogorzy) i starosty Krzysztofa Sufitem (Stislawa). Dowiadujemy się również, że Najświętszy Sakrament przechowywano w tabernakulum ołtarza głównego, w kielichu, a renowacje postaci eucharystycznych, czyli wymianę hostii w monstrancji przeprowadzano co dwa lub trzy tygodnie. Wieczna lampka w kościele nie zawsze płonęła, z powodu braku oleju.
Do skorogoskiej parafii należało wówczas siedem wsi. Msze święte odprawiano w kościele parafialnym w Skorogoszczy o godzinie ósmej rano. Po mszy świętej, jak mówi relacja z 1687 r., w niedzielę wygłaszano kazania w języku niemieckim, a w święta w języku polskim. Katechizację przeprowadzano w niedzielę po południu w okresie od Wielkanocy do św. Michała. Sakramentu chrztu udzielano po łacinie, na chrzestnych przyjmowano trzy osoby. Wspomniana relacja powizytacyjna z 1687 r. podaje, że w mieście Skorogoszcz przeważali protestanci, a w wioskach należących do tutejszej parafii żyli w równych częściach - katolicy i protestanci. Proboszczem parafii katolickiej był wówczas 35-letni ksiądz Jerzy Leopold Goreczki, pochodzący z Głogówka utrakwista (dwujęzyczny), wyświęcony w 1679 r., jak podaje autor wizytacji - „mąż przykładny i gorliwy". Ksiądz Goreczki posiadał zdolności plastyczne. Po tej wizytacji duszpasterzował tu również kanonik opolski ksiądz Andrzej Pogrzeba.
Kolejna wizytacja, przeprowadzona dziesięć lat później (w 1697 r.), przypomniała, że kościół parafialny w Skorogoszczy jest w dalszym ciągu pod opieką klasztoru w Czarnowąsach. Wymieniony został nowy ołtarz ku czci Matki Bożej Częstochowskiej. Dzięki właścicielce dóbr skorogoskich baronowej Małgorzacie Florentynie Pawłowski z domu Zerottin, ówczesny proboszcz, ksiądz Goreczki pomalował i pozłocił ten ołtarz. Wieczna lampka przed tabernakulum płonęła już stale w tutejszym kościele, dzięki fundacji starosty K. Stifflera. Dzięki ofiarodawcom sprawiono wówczas nowy chór i organy za sumę 105 talarów. Stary pozytyw zamierzał proboszcz naprawić własnym kosztem.
Relacja z tej wizytacji dostarcza nam informacji, co do pochówku katolików i protestantów, których grzebano na wspólnym cmentarzu. Natomiast na drugim cmentarzu leżącym poza miastem (w kierunku Opola) grzebano uboższych mieszczan i mieszkańców wsi należących do skorogoskiej parafii, również wspólnie katolików i protestantów Jeżeli chodzi o język nabożeństw, to podobnie jak w czasie poprzedniej wizytacji kazania w niedzielę wygłaszano po niemiecku, a w święta po polsku. W roku 1697 nadal był tu proboszczem ksiądz Goreczki, który zdołał uzyskać pozwolenie udzielania sakramentów świętych chorym katolikom w protestanckim wówczas Lewinie Brzeskim Ksiądz proboszcz nie błogosławił małżeństwom innym niż katolickie, a wdowa baronowa M. F. Pawłowski zobowiązała się wychowywać młodzież w konfesji katolickiej, nawracając w ten sposób ówczesnych mieszkańców na wiarę katolicką.
Kolejna relacja z wizytacji w 1728 r podaje nam że proboszczem w Skorogoszczy był wówczas ksiądz Samuel Kremmer, który miał do pomocy administratora księdza Joachima Klimka. Relacja ta podaje, że kościół w Skorogoszczy był skromnie zaopatrzony, częściowo zniszczony, bez wieży. Tak zły stan świątyni katolickiej spowodowany był ogromnym pożarem w 1719 r., który obrócił miasteczko niemal zupełnie w perzynę Spaliło się wówczas wiele domostw, a samo miasto mimo tego, że formalnie praw miejskich nie utraciło przez wiele lat, nie mogło się dźwignąć z pożogi. |
Kościół na mapie z połowy XVIII wieku
Pożar i odbudowa kościoła w XIX wieku:
| Cytat: | Skorogoszczy i okolic nadal nie omijały klęski żywiołowe. W roku 1830 miasteczko zostało zatopione wskutek wylewu Nysy Kłodzkiej. Poziom wody był tak wysoki, że miejscowy pastor z plebanii do kościoła ewangelickiego musiał przeprawiać się łodzią. Ogromne straty w zabudowie Skorogoszczy przyniósł pożar, który wybuchł 16 czerwca 1835 r. Spłonęły wówczas 24 domy mieszkalne, 45 budynków gospodarczych oraz - co było największą stratą dla miejscowej ludności - katolicki kościół parafialny pw. św. Jakuba.
Zarówno wskutek strat poniesionych w czasie pożaru w 1835 r., jak i z powodu następnego wylewu Nysy Kłodzkiej skorogoszczanie musieli zaciągnąć pożyczki na utrzymanie się. Miejscowi katolicy aż do 1852 r. korzystali z gościnności kościoła ewangelickiego w Skorogoszczy odprawiając tam swoje nabożeństwa.
Mieszkańcy Skorogoszczy i okolicy przeżyli kilkakrotnie w latach 1844 i 1847 kolejne powodzie, które przyczyniły się do utraty większości zbiorów z pól uprawnych, w 1846 r. dotknął ich ogólny nieurodzaj. Powtarzające się nieszczęścia w poważnym stopniu zmniejszyły dochody mieszkańców. W październiku 1847 r. powódź spowodowała totalne zniszczenie części areału oziminy. Aby zakupić zboże na chleb i uregulować niezbędne płatności w wielu gospodarstwach wyprzedawano zwierzęta z podstawowego inwentarza. W takich okolicznościach pruskie ministerstwo spraw wewnętrznych i wyznań religijnych zezwoliło na powszechną zbiórkę darów na rzecz poszkodowanych wśród katolickich mieszkańców powiatów niemodlińskiego i opolskiego. Księża katoliccy oraz poszczególni burmistrzowie otrzymali polecenie przeprowadzenia kolekty w kościołach i domach wśród katolickich wiernych, a należności (po odjęciu podatków), wraz z potwierdzeniem dokonanym przez starostów, nakazano przekazać na odbudowę kościoła w Skorogoszczy. W dokumencie z 13 stycznia 1848 r. mowa jest o szacunkowej sumie kosztów związanych z budową tego kościoła. Wymieniono kwotę 11 129 talarów. Parafia skorogoska miała pokryć 2/3 tych kosztów, lecz zubożali parafianie, aby nie popaść w całkowitą ruinę mogli wnieść w całości tylko 1000 talarów i 23 grosze. Resztę sumy należało zebrać z kolekt. Dopiero po siedemnastu latach od pożaru, na tym samym miejscu co poprzednio, wybudowano kościół katolicki, istniejący do dnia dzisiejszego. Nowo wzniesiony w 1852 r. kościół jest w stylu neoromańskim, pod wezwaniem św. Jakuba Apostoła. Wygląd świątyni w Katalogu zabytków sztuki w Polsce opisano następująco:
"Orientowany, murowany z cegły. Trójnawowy, z prostokątnym prezbiterium, po bokach którego są dwie zakrystie, oraz z prostokątną wieżą od zachodu. W prezbiterium sklepienie kolebkowo-krzyżowe, w nawach stropy belkowane. Na zewnątrz opięty lizenami. Okna zamknięte półkoliście. Dachy siodłowe kryte dachówką. Wieża wgórnej, znacznie węższej kondygnacji ośmioboczna. Rzeźby śś. Katarzyny, Barbary, Jadwigi, Jakuba Starszego, gotyckie z początku wieku XVI. Epitafium ks. Józefa Mohra (zm. 1739), kamienne, z płasko rzeźbioną postacią klęczącą pod krzyżem i ozdobnym obramieniem z aniołkami. Krzyż procesyjny, barokowy, druga połowa XVII wieku, ze srebrną pasją. Monstrancja barokowa około 1700 r. z Gołębicą, popiersiem Matki Boskiej i postaciami dwóch aniołków w glorii oraz cechą imienną I. Z. Kielich z około 1700 r., fundowany przez Leopolda Franciszka Góreckiego, kanonika opolskiego i miejscowego proboszcza [..]. Posążek Matki Boskiej z Dzieciątkiem w glorii, srebrny na drewnianym postumencie z pierwszej połowy wieku XVIII [..]".
Na uwagę zasługuje umieszczony współcześnie w prezbiterium na ścianie północnej olejny obraz na płótnie „Pokłon Trzech Króli" autorstwa Giambatisty Tiepola. Jest to najprawdopodobniej replika takiego samego dzieła znajdującego się w monachijskim muzeum.
Wnętrze kościoła św. Jakuba Apostoła było inaczej urządzone i pomalowane niż obecnie. W prezbiterium za ołtarzem na głównej ścianie widoczna była polichromia ukazująca ukrzyżowanego Jezusa. Po obu stronach stały dwa boczne ołtarze, z których jeden był poświęcony Matce Boskiej, a drugi św. Antoniemu. |
| Cytat: | Obecny kościół św. Jakuba Apostoła jest najokazalszą budowlą Skorogoszczy dominującą w pejzażu tej starej i wielowiekowej osady. Jest to świątynia trójnawowa wymurowana z cegły z prostokątnym prezbiterium o sklepieniu kolebkowo-krzyżowym. Od zachodu prostokątna wieża , w górnej znacznie węższej kondygnacji ośmioboczna ze strzelistym charakterystycznym dachem.
W wyniku działań wojennych w 1945r. budynek kościelny, organistówka i plebania uległy uszkodzeniu. Trud powojennych duszpasterzy (min.ks.P.Ozimka CMM) oraz parafian przyczynił się do wyremontowania swojej parafialnej świątyni.
Natomiast budowa domu parafialnego „Sarepta”, remont wnętrza kościoła tj. nowa polichromia, witraże, posadzki i renowacja dzieł sztuki są zasługą wieloletniego proboszcza parafii ks.J.Bogusiaka. W swoim życiu był on przykładem prekursorskiej wręcz ekumenii. Wraz z pastorem ewangelicko-augsburskiej parafii w Lewinie Brz., ks.Stanisławem Żwakiem inicjują tu spotkania młodzieży obu wyznań.
W latach siedemdziesiątych proboszcz wraz z parafianami organizują Obozy Ekumeniczne w Skorogoszczy. Dochodzi tu wtedy do przełomowych spotkań młodzieży z różnych wyznań chrześcijańskich. Spotkania te miały na celu min. wzajemne poznanie się , były doskonałą okazją do głębszego poznania różnych wyznań i dostrzeżenia między nimi wielu cech wspólnych. Wykłady , odczyty i zwykłe pogadanki międzywyznaniowe prowadzili wtedy nie tylko ksiądz Bogusiak i pastor Żwak, ale i księża Kościoła prawosławnego, greko-katolickiego, polsko-katolickiego i metodystów.
Ta tematyka zainteresowań ówczesnego proboszcza doskonale tłumaczy obecny wygląd wnętrza kościoła parafialnego w Skorogoszczy, w którym można dostrzec wyraźne wpływy ikonografii bizantyjskiej.
W 1978r. wnętrze kościoła św.Jakuba Ap. zaprojektowane przez prof. Adama Stalony-Dobrzańskiego min.witraże oraz polichromie wykonane przez macedońskiego malarza Sotyrysa Pantopulosa.
Zgodnie z wezwaniem kościoła Apostoł Jakub stanął w skorogoskiej polichromii po środku owych dwunastu, oddając cześć Panu tronującemu w witrażu. Gorąca tonacja polichromii została dobrana tak, aby zobrazować czasy Chwały Pana i tych wszystkich którzy poszli za Nim ofiarując Mu swoje życie. Dlatego też w prezbiterium przedstawieni zostali ojcowie kościoła, symbole czterech ewangelistów, archaniołowie, w dolnej części sceny z Nowego Testamentu.
W nawie głównej kościoła przedstawieni są w tonacji błękitu i różu męczennicy i męczennice oraz święci i błogosławieni. Temperaturę wnętrza starano się podnieść poprzez zastosowanie gorącej kolorystyki.
W Roku Jubileuszowym 2000, za czasów proboszcza ks. P. Bekierza wybudowano obok kościoła dom przedpogrzebowy.
Ciągle trwają prace w kościele i wokół niego w myśl powiedzenia, że: „Jedni budują dla nas , my dla potomności.
Ze spalonego, starego kościoła zachowały się tu: gotyckie XVI w. rzeźby św. Jakuba Ap. (patrona parafii), Barbary, Katarzyny i Jadwigi oraz kamienne epitafium ks. J. Mohra (zm.1739), barokowy krzyż procesyjny i inne.
W prezbiterium dwa obrazy olejne na płótnie „Pokłon Trzech Króli” autorstwa Giambatisty Tiepola oraz nieznanego XIX wiecznego niemieckiego malarza „Pocałunek Judasza”. Kamienny eklektyczny ołtarz główny autorstwa Józefa Limburga, kamienna gotycka chrzcielnica przykryta złoconą i srebrzoną drewnianą przykrywą, obok piękny barokowy świecznik ubogacają wnętrze świątyni.
Wspomniana pełnoplastyczna XVI w. drewniana rzeźba przedstawia św. Jakuba Ap.w pozie stojącej, frontalnie, w lekkim kontrapoście, usytuowana na spłaszczonym okrągłym postumencie. Sylwetka świętego niewysoka, smukła, w obfitych szatach. W rękach uniesionych lekko trzyma atrybuty: lewa dłoń podtrzymuje model dwuwieżowego kościoła, w prawej laska pielgrzymia. Przez ramię przewieszona torba, na głowie kapelusz z muszlą na froncie. Na ramionach płaszcz bogato skłębiony przy pasie. Głowa św. Jakuba leciutko zwrócona w lewo, twarz z obfitym zarostem, pociągła, o regularnych wyrazistych rysach.
Autor powyższego tekstu: Dariusz Zięba |
Ostatnio zmieniony przez Skorogoszczyk dnia Wto 21:19, 14 Paź 2008, w całości zmieniany 4 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
 |
|
|
 |
Skorogoszczyk
Dołączył: 05 Paź 2007
Posty: 302
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/2
|
| Wysłany: Śro 22:13, 08 Paź 2008 Temat postu: |
|
|
Zdjęcia kościóła pod wezwaniem św. Jakuba Apostoła, zbudowany w 1852 r.
Zdjęcie [link widoczny dla zalogowanych]
Ostatnio zmieniony przez Skorogoszczyk dnia Śro 22:36, 08 Paź 2008, w całości zmieniany 1 raz
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Skorogoszczyk
Dołączył: 05 Paź 2007
Posty: 302
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/2
|
| Wysłany: Nie 13:25, 16 Lis 2008 Temat postu: |
|
|
 Artykuł z Wiadomości Lewnińskich nr 4 - jesień 2008
| Cytat: | KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA AP. W SKOROGOSZCZY
Strzelista wieża kościoła skorogoskiego św. Jakuba Ap. wyznacza parafianom kierunek życiowy i przypomina o wartości ziemi, z której tak ona jak i my wyrastamy.
Jednak o istnieniu najstarszego kościoła w Skorogoszczy dowiadujemy się z zapisku historycznego już z 1223 roku.
O wyglądzie tego starego kościoła wspomina wizytacja kanoniczna z XVII wieku. Możemy zobaczyć go na XVIII wiecznym sztychu F.B.Wernera.
W roku 1835, podczas dotkliwego pożaru, świątynia spłonęła wraz ze znaczną częścią miejskiej zabudowy. Przez cały okres (17 lat) zbierania środków finansowych jak i budowy nowej świątyni katoliccy parafianie korzystali z gościnności kościoła ewangelickiego w Skorogoszczy.
Po wielu trudach, w 1852 roku wy budowano nowy, w stylu neoromańskim, kościół katolicki.
Obecny kościół św. Jakuba Apostoła jest najokazalszą budowlą Skorogoszczy dominującą w pejzażu tej starej i wielowiekowej osady. Jest to świątynia trójnawowa wymurowana z cegły z prostokątnym prezbiterium o sklepieniu kolebkowo−krzyżowym. Od zachodu prostokątna wieża , w górnej znacznie węższej kondygnacji ośmioboczna ze strzelistym charakterystycznym dachem.
W wyniku działań wojennych w 1945r. budynek kościelny, organistówka i plebania uległy uszkodzeniu. Trud powojennych duszpasterzy (min. ks. P. Ozimka CMM) oraz parafian przyczynił się do wyremontowania swojej parafialnej świątyni.
Natomiast budowa domu parafialnego „Sarepta”, remont wnętrza kościoła tj. nowa polichromia, witraże, posadzki i renowacja dzieł sztuki są zasługą wieloletniego proboszcza parafii ks.J.Bogusiaka. W swoim życiu był on przykładem prekursorskiej wręcz ekumenii. Wraz z pastorem ewangelicko-augsburskiej parafii w Lewinie Brz., ks.Stanisławem Żwakiem inicjują tu spotkania młodzieży obu wyznań.
W latach siedemdziesiątych proboszcz wraz z parafianami organizują Obozy Ekumeniczne w Skorogoszczy. Dochodzi tu wtedy do przełomowych spotkań młodzieży z różnych wyznań chrześcijańskich. Spotkania te miały na celu min. wzajemne poznanie się , były doskonałą okazją do głębszego poznania różnych wyznań i dostrzeżenia między nimi wielu cech wspólnych. Wykłady , odczyty i zwykłe pogadanki międzywyznaniowe prowadzili wtedy nie tylko ksiądz Bogusiak i pastor Żwak, ale i księża Kościoła prawosławnego, greko−katolickiego, polsko−katolickiego i metodystów.
Ta tematyka zainteresowań ówczesnego proboszcza doskonale tłumaczy obecny wygląd wnętrza kościoła parafialnego w Skorogoszczy, w którym można dostrzec wyraźne wpływy ikonografii bizantyjskiej.
W 1978r. wnętrze kościoła św.Jakuba Ap. zaprojektowane przez prof. Adama Stalony−Dobrzańskiego min.witraże oraz polichromie wykonane przez macedońskiego malarza Sotyrysa Pantopulosa.
Zgodnie z wezwaniem kościoła Apostoł Jakub stanął w skorogoskiej polichromii po środku owych dwunastu, oddając cześć Panu tronującemu w witrażu. Gorąca tonacja polichromii została dobrana tak, aby zobrazować czasy Chwały Pana i tych wszystkich, którzy poszli za Nim ofiarując Mu swoje życie. Dlatego też w prezbiterium przedstawieni zostali ojcowie kościoła, symbole czterech ewangelistów, archaniołowie, w dolnej części sceny z Nowego Testamentu. W nawie głównej kościoła przedstawieni są w tonacji błękitu i różu męczennicy i męczennice oraz święci i błogosławieni. Temperaturę wnętrza starano się podnieść poprzez zastosowanie gorącej kolorystyki.
W Roku Jubileuszowym 2000, za czasów proboszcza ks. P. Bekierza wybudowano obok kościoła dom przedpogrzebowy. Ciągle trwają prace w kościele i wokół niego w myśl powiedzenia, że: „Jedni budują dla nas, my dla potomności. Ze spalonego, starego kościoła zachowały się tu: gotyckie XVI w. rzeźby śś. Jakuba Ap. (patrona parafii), Barbary, Katarzyny i Jadwigi oraz kamienne epitafium ks. J. Mohra (zm.1739), barokowy krzyż procesyjny i inne. W prezbiterium dwa obrazy olejne na płótnie „Pokłon Trzech Króli” autorstwa Giambatisty Tiepola oraz nieznanego XIX wiecznego niemieckiego malarza „Pocałunek Judasza”. Kamienny eklektyczny ołtarz główny autorstwa Józefa Limburga, kamienna gotycka chrzcielnica przykryta złoconą i srebrzoną drewnianą przykrywą, obok piękny barokowy świecznik ubogacają wnętrze świątyni. Wspomniana pełnoplastyczna XVI w. drewniana rzeźba przedstawia św. Jakuba Ap.w pozie stojącej, frontalnie, w lekkim kontrapoście, usytuowana na spłaszczonym okrągłym postumencie. Sylwetka świętego niewysoka, smukła, w obfitych szatach. W rękach uniesionych lekko trzyma atrybuty: lewa dłoń podtrzymuje model dwuwieżowego kościoła, w prawej laska pielgrzymia. Przez ramię przewieszona torba, na głowie kapelusz z muszlą na froncie. Na ramionach płaszcz bogato skłębiony przy pasie. Głowa św. Jakuba leciutko zwrócona w lewo, twarz z obfitym zarostem, pociągła, o regularnych wyrazistych rysach.
W związku z tegorocznym uroczystym otwarciem opolskiego odcinka Drogi św. Jakuba „Via Regia” warto wspomnieć, że w najstarszym dokumencie o Skorogoszczy z 1223r. wspomina się tu min. o kościele i szpitalu przytułku dla starszych, chorych i pielgrzymów udających się do miejsc świętych. XVI wieczna rzeźba św. Jakuba Ap. ze Skorogoszczy oraz wezwanie kościoła parafialnego doskonale wpisują się w ideę włączenia tego miejsca do europejskiego szlaku Camino do Santiago de Compostela w Hiszpanii.
Dariusz Zięba
 |
Ostatnio zmieniony przez Skorogoszczyk dnia Nie 13:39, 16 Lis 2008, w całości zmieniany 2 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
|
|
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
|
fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001 - 2005 phpBB Group
Theme ACID v. 2.0.20 par HEDONISM
|
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
